May 2017 စခန်း ပွဲ ရှင်းတန်း (အောင်လံဆရာတော်) - အပိုင်း ၂ - ချုပ်ဆဲ ၌ ဣန္ဒြေ
ေလာက ေလာက ဆိုတာ စိတ္ပဲ. အဲ့ဒီစိတ္ ကေလးက ေလာကဖြဲ႕ပီးေတာ့ တစ္ေလာကပီး တစ္ေလာက ေျပာင္းေျပာင္းပီးေတာ့ တစ္ခုပီးတစ္ခု ရပ္တည္ေနတယ္။ အဲ့ဒီ စိ္တ္ကေလးခ်ဳပ္သြားတဲ့အခ်ိန္ ေလာကခ်ဳပ္သြားေတာ့ ျငိ္္မ္းခ်မ္းေနတယ္..ဒီစိတ္ေလး ျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္သည္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေသာက နဲ့ေပၚလာတဲ့ စိတ္ကေလး ၊ ဒီစိတ္ကေလး ျဖစ္မွဳ ကေန ခ်ဳပ္မွဳသို့ေရာက္သြားတဲ့ အခါမွာ ေလာကခ်ဳပ္သြားတယ္။ အဲ့ဒီ ခ်ဳပ္မွဴသေဘာေလး မ်က္ေမွာက္ျပဳလိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ အနိမိတၱဆို တဲ့ နိမိတ္ခ်ဳပ္ရာ စိတ္ခ်ဳပ္ရာကိုအာရံုျပဳလိုက္တဲ့အခါ ျငိမ္းခ်မ္းတယ္။ အဲ့ေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းတာကို ျမင္ခ်င္ရင္ မီးထေတာက္ေနတဲ့စိတ္ကေလး ကိုျမင္ေအာင္ရွဳရတယ္ ။ အဲ့ မီးထေတာက္ျပီးေတာ့ ေလာကဖြဲတဲ့ စိတ္ကေလး ေပၚလာတာကိုသတိထားတာနဲ့ ေလာကခ်ဳပ္တဲ့ သေဘာကို ျမင္ရတယ္။ အဲ့ဒီေလာကခ်ဳပ္တဲ့ အနိမိတၱမွာ သမၼာဒိေျနၵ သို့ ေရာက္ပီဆို ရင္ အဲ့ဒီ ပုဂၢိဳလ္သည္ အဘိဇာ ေဒါမနႆမွ ၀ိေနယ်ေလာေက တဒဂ နဲ့ ၀ိခန္မန ကြာသြားပီ။ အဲ့ဒီလို လြတ္ေနတဲ့ ခ်ဳပ္ေနတဲ့ သေဘာတရားေလး ကို သတိေျႏၵ .သမာဓိေျႏၵ သို့ ထိုက္သြားပီ၊ ပိန္းၾကာဖက္ေပၚက ေရကေလးလို ေလတိုက္လဲ သူကသစ္ရြက္နဲ့ အတူ သူ့ေနရာကမေရြ႔ ႔ ပဲ ျငိမ္သက္ေနတဲ့ ပကတိ ျငိမ္သက္တဲ့ သေဘာေလးကို ...